Gratis bezorging in NL en BE
10% korting op alles: PASEN10
Tot 10 jaar garantie
Home>Alle blogs>Trends>Blog detail>

Hoe herken je een workaholic?

08 juli 2022

Slapen kun je doen wanneer je dood bent!

Werk sterkt ons!

Arbeid is de weg naar voorspoed.

 

Dit soort mantra's van het moderne leven zijn kenmerkend voor een cultuur die zich steeds meer opdringt waarin overwerk en geen vrije dagen de norm zijn geworden. Maar wanneer verandert een sociaal gewaardeerde gewoonte in een gevaarlijk gedragspatroon met hoge kosten?



Wanneer wordt een harde werker een workaholic?

Dat is de vraag die onderzoekers wilden beantwoorden in een studie uit 2017 die 50 jaar organisatiepsychologisch onderzoek naar werkverslaving overspant. De onderzoekers zijn niet geïnteresseerd in het "overpathologiseren van een gewoon en vaak positief gedrag zoals werken", schrijft het team in de studie. Ze hopen eerder de klinische kenmerken van werkverslaafden te schetsen, zodat deze groep de hulp kan krijgen die zij nodig heeft om negatieve gevolgen voor hun leven te voorkomen.

 

Inzicht in de gevaren van chronische werkoverbelasting kan ons allemaal - workaholics of niet - helpen gelukkiger, gezonder en productiever te worden.

Werkverslaving is geen nieuw concept. De dominee en psycholoog Wayne Oates bedacht de term in 1971 om een werknemer te beschrijven die een "dwang voelt om onophoudelijk te werken". Hij definieerde het als een "persoon wiens behoefte aan werk zo buitensporig is geworden dat het merkbaar interfereert met of afbreuk doet aan zijn of haar lichamelijke gezondheid, persoonlijk geluk, interpersoonlijke relaties, en soepel sociaal functioneren".

Workaholics zijn geen mensen die alleen maar lange uren maken of extra energie in hun baan steken. Het zijn mensen die andere delen van hun leven - hun welzijn of hun persoonlijk leven - opofferen omdat ze gewoon niet kunnen stoppen met werken.

Dit is niet slechts een klein deel van alle werknemers. Onderzoekers schatten dat 10 procent van de volwassen bevolking verslaafd is aan werk. Onderzoekers in Japan, Australië, Zuid-Afrika en Zuid-Korea hebben soortgelijke cijfers gevonden.



Workaholics hebben een "dwang om voortdurend te werken"

Werkverslaving is anders dan drugsmisbruik of verslaving. Het heeft zeer verschillende juridische gevolgen, risico's op lichamelijke schade en paden naar verslaving. Het is eerder een gedragsverslaving, vergelijkbaar met een verslaving aan porno, gokken of het internet.

Interessant is dat werkverslaving zowel voor- als nadelen heeft. Workaholism kan aanvankelijk plezier verschaffen. Jammer genoeg zal het later het sociale leven beperken, subjectieve emotionele pijn en gevoelens van "burnout" veroorzaken, en zelfs leiden tot gevaarlijke acties zoals roekeloos rijden tijdens het telefoneren of slaaptekort, aldus de onderzoekers.

Tegelijkertijd kunnen workaholics ook lof, promoties en salarisverhogingen van hun werkgevers krijgen voor hun toewijding. Deze positieve eigenschappen en sociale erkenning kunnen het moeilijk maken om werkverslaving om te keren.

Tot op heden is werkverslaving niet opgenomen als een diagnostische categorie in de DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), het psychiatrisch handboek dat de klinische protocollen bepaalt. In de studie van 2017 presenteren onderzoekers echter een nieuwe, uitgebreide definitie van werkverslaving en schetsen ze de klinische kenmerken die later in de DSM zullen worden opgenomen.

Het team definieert werkverslaving als een "klinische aandoening die wordt gekenmerkt door zowel externaliserende (d.w.z. verslaving) als internaliserende (d.w.z. dwangmatige) symptomen en een lage mate van werkbetrokkenheid".

De onderzoekers maken onderscheid tussen toegewijde en niet toegewijde workaholics. Geëngageerde werknemers vertonen een hoge mate van werkbetrokkenheid en een lage mate van verslaving en dwangmatige symptomen, schrijft het team. Deze groep is functioneel, terwijl niet-geëngageerde workaholics de tegenovergestelde tendensen vertonen en lijden onder de negatieve gevolgen van werkverslaving.

De onderzoekers suggereren dat je naar het kantoor van je psychiater kunt gaan om een diagnose te laten stellen - en je te laten behandelen - als je niet aan het werk blijft.



De vicieuze cirkel doorbreken

Om een idee te krijgen van je neiging tot werkverslaving, kunt je de Bergen Werkverslavingsschaal gebruiken. Ze gebruikt zeven basiscriteria om werkverslaving vast te stellen, waarbij alle items met een waarde worden beoordeeld: (1) Nooit, (2) Zelden, (3) Soms, (4) Vaak en (5) Altijd:

  • Je denkt na over hoe je meer tijd kunt maken voor je werk.
  • Je besteedt veel meer tijd aan je werk dan oorspronkelijk gepland.
  • Je werkt aan het verminderen van schuldgevoelens, angst, hulpeloosheid en depressie.
  • Anderen hebben je verteld dat je minder moet werken, maar je luistert niet naar hen.
  • Je raakt gestrest als je niet mag werken.
  • Je verwaarloost hobby's, vrijetijdsbesteding en sport vanwege je werk.
  • Je werkt zo veel dat het een negatieve invloed heeft gehad op je gezondheid.

Als je ten minste vier van de zeven punten vaak of altijd vervult, kan dit een aanwijzing zijn dat je een workaholic bent.



Als je merkt dat je in de richting van werkverslaving gaat 

Als een partner klaagt over de druk die je werkgewoonten op de relatie leggen, of als je tekenen van burn-out herkent, dan zijn er manieren om je gewoonten te veranderen.

Hoewel er geen gedocumenteerde behandeling voor werkverslaving bestaat, zijn er wel enkele strategieën die je kunt proberen:

  • Neem pauzes: Uit onderzoek blijkt dat lang alleen werken niet per se slecht is voor je gezondheid en welzijn. Het is eerder het onvermogen om te stoppen met denken aan werk dat problematisch is. Afschakelen en ontspannen na het werk kan je helpen je energiereserves weer op te bouwen en een gezond evenwicht tussen werk en privéleven te creëren.

  • Stel grenzen: Om een blijvende routine te ontwikkelen, is het belangrijk om een duidelijk tijdstip vast te stellen waarop je begint en stopt met werken. Dit kan vooral moeilijk zijn als je thuis werkt of in de nabijheid van een computer. Het aanwijzen van een specifieke werkruimte kan ook helpen om deze scheiding te creëren.

  • Praat het uit: Cognitieve gedragstherapie (CGT) is de best gedocumenteerde en effectieve behandelingsbenadering voor gedragsverslavingen, waaronder werkverslaving. Deze vorm van therapie kan mensen helpen negatieve emotionele reacties op bepaalde scenario's te veranderen in meer constructieve en positieve gevoelens. De procedure kan ook helpen om de werkelijke motiverende factor te vinden achter de onophoudelijke drang om te werken.